Op kamers! Maar toch anders...

In maart is Guus achttien jaar geworden en daarmee heeft hij de volwassen leeftijd bereikt. Wij hadden, zoals veel ouders, een beeld van zijn toekomst; een schooldiploma halen, studeren, op kamers wonen, reizen, werken enzovoort. Door het ongeluk en de blijvende gevolgen van het niet aangeboren hersenletsel (NAH) is dit niet haalbaar voor hem. Dit blijft moeilijk en mega verdrietig! Feit is dat hij (waarschijnlijk) nog een heel leven voor zich heeft en hoe ga je dit inrichten? Hoe vul je de dag? Waar word je blij van? Waar haal je voldoening uit? Heel veel vragen waar Guus geen antwoord op heeft. Hij zegt vaak: "Het mooiste moment van de dag is naar bed gaan, dan is de dag gelukkig weer voorbij."

Woonplek gezocht
Sinds Guus kampt met depressies en psychische klachten (sinds februari 2024) is de belasting in huis groot, te groot! Wij kunnen Guus niet voldoende begeleiden bij het zoeken van een zinvolle dag invulling. Hoe en waar vind je dan een plek met de juiste begeleiding en ondersteuning waar ze dit wel kunnen?

Erve Bussink
Via de ambulant begeleiders van ZoZijn zijn we in contact gekomen met Max en Mirjam Arends van Erve Bussink in Haarlo. Max en Mirjam onderscheiden zich van andere woonvoorzieningen door naast wonen ook begeleiding te bieden aan (jong) volwassenen met niet aangeboren hersenletsel. Activeren, revalideren en vergroten van de zelfredzaamheid zijn de kernwoorden. Ze hopen op die manier te kunnen bijdragen en de mogelijkheden van deelnemers te vergroten om zo volwaardig mogelijk in het leven te staan.

Na het bekijken van de website en een prettig telefoongesprek maken we een afspraak voor een kennismaking. Samen met Guus gaan we naar Haarlo, tenslotte moet hij hier wonen en er een goed gevoel bij hebben. Bij Erve Bussink wonen vijf mensen met NAH en dagelijks komen er ongeveer tien mensen met NAH voor dagactiviteiten. Op het erf hebben ze een houtschuur, moestuin, creatieve ruimte en een bewegingsruimte waar dagelijks activiteiten worden aangeboden. Tussen de middag wordt er gezamenlijk gegeten, een verse maaltijd die met behulp van enkele deelnemers wordt gemaakt. 

Wennen
Guus is in de maanden juli en augustus een aantal woensdagen bij Erve Bussink geweest om te wennen. De eerste indruk is goed, hij vindt het ook spannend, onwennig en ziet er wel tegenop om er te gaan wonen. De werkzaamheden die worden aangeboden bij Erve Bussink passen niet in het beeld dat hij heeft van zijn toekomst. Hier wordt hij niet gelukkig van... Waar wel van, dat weet hij niet.
Hij wil graag leren maar een opleiding volgen is geen optie, zijn brein is te ernstig beschadigd. Via ZoZijn bestaat de mogelijkheid om korte cursussen te volgen, gericht op zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Max wil samen met Guus kijken naar de mogelijkheden om buiten Erve Bussink werkervaring op te doen. De combinatie van een werkervaringsplek, cursussen van ZoZijn, sporten en niet constant onder de vleugels van je ouders zijn, lijkt een goede combinatie.

Wonen
Vanaf één september woont Guus 'op kamers' bij Erve Bussink. Natuurlijk is deze nieuwe situatie wennen. Het is niet ineens fantastisch en geweldig en heeft hij een ideale dag invulling gevonden. Dit vindt hij zelf lastig... De begeleiding en stagiaires bij Erve Bussink moeten Guus eerst leren kennen, hier gaat tijd overheen. Wat kan hij zelfstandig en waar heeft hij hulp nodig? Is hij leerbaar? En zo ja, wat kan en wil hij leren?

Guus volgt nu een online programma op de computer, de ervaringskoffer van de Hersenstichting. Dit is een methode waarin uitleg wordt gegeven over hersenletsel en de blijvende gevolgen, een vorm van psycho educatie. Guus vindt het moeilijk om hier zelfstandig en geconcentreerd aan te werken en nog veel moeilijker om hulp te vragen. Iets niet leuk vinden betekent vaak dat hij iets moeilijk vindt. Dit is belangrijke informatie voor de begeleiding bij Erve Bussink. Van hieruit kunnen ze weer verder kijken. 

Guus mist omgang met leeftijdsgenoten, bij Erve Bussink wonen geen jongeren van zijn leeftijd. In Neede, dichtbij Haarlo, is een jongerenproject genaamd JiB, Jong in Berkelland. Hier worden activiteiten georganiseerd, jongeren kunnen samen gamen en er wordt gezamenlijk gegeten. Iedere woensdagmiddag is Guus hier en leert op deze manier om contact met leeftijdsgenoten te onderhouden. 

Op donderdag wordt er met een groep mensen met NAH gesport in Rietmolen en op vrijdag gaan ze samen zwemmen. De fysiotherapeut komt bij Erve Bussink en gaat twee keer per week in de sportzaal met Guus aan de slag. 

Thuis in Vasse
"Hoe is het voor jullie, nu Guus niet meer thuis woont?" De vraag die ons nu regelmatig wordt gesteld. Heel eerlijk, het is een stuk rustiger. Guus heeft veel lawaai bij zich, je spoort hem overal en hij staat vaak net op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Niks ten nadele van Guus, wij zijn ook zijn animatieteam en gaan met hem naar de sportschool, zwemmen of naar de bioscoop. Het is fijn dat dit op doordeweekse dagen niet meer hoeft. Je hoeft niet meer de hele dag 'aan te staan.'
De zorg houdt natuurlijk niet op, naast het wekelijks wegbrengen en ophalen naar Haarlo zijn er nog steeds veel afspraken onder andere bij het MST, GGZ Mediant, Team Frank Jol voor een nieuwe orthese of sportdagen voor jongeren met NAH. Ook de administratie voor onder andere het zorgkantoor i.v.m. de Wlz, bewind voering en de letselschadeverzekering gaan gewoon door.

Toekomst
Het wonen bij Erve Bussink is niet oneindig, er wordt een maximale termijn van twee jaar aangehouden. We hebben regelmatig contact om te kijken hoe het gaat. Over zes maanden hebben we een evaluatie. We kijken dan samen of en hoe Guus zich heeft ontwikkeld. Kan hij dealen met 'zijn nieuwe leven,' het gevoel hebben dat hij ertoe doet en van waarde is? Lukt het hem ook om zijn zelfstandigheid en zelfredzaamheid te vergroten? Dit is belangrijk om te weten en nodig om te kijken naar een vervolg woonplek voor hem.

"Soms heb ik het gevoel
dat ik niet veel heb bereikt,"
zei de jongen.
"Je bent er, en je bent zover
gekomen."
"Dat is iets spectaculairs."

Uit het boek: de jongen de mol de vos en het paard van Charlie Mackesy