Twee jaar later

Impact
Het ongeluk van Guus heeft grote impact op ons gezin. Voor Guus natuurlijk het meest. Hij moet dealen met zijn fysieke en cognitieve uitdagingen. Iedere dag loopt hij tegen zijn grenzen aan. Het is keihard werken om nog weer verder vooruit te komen. Een onzekere toekomst die hij en wij tegemoet gaan. Gelukkig heeft hij een enorm doorzettingsvermogen en is hij positief ingesteld. Over het algemeen is Guus goed gehumeurd. Met plezier gaat hij naar school en doet het daar super. Vriendschappen zijn anders geworden maar nog steeds erg waardevol.

De zus van
Voor Pien is het leven natuurlijk ook veranderd door deze traumatische gebeurtenis. Haar jeugd is in één tel heel anders geworden. Pien is er vanaf de eerste minuut bij geweest en heeft alles gezien en gehoord. Ze heeft haar eigen angst en verdriet. Voor haar is het lastig om dit te delen. Ook haar leven heeft een tijd stilgestaan. Ze is veel afwezig geweest op school. De weekenden waren we zoveel mogelijk samen in Groningen en Tilburg, later veel in Enschede. Plannen voor de schoolvakanties hebben we moeten wijzigen. Niet op wintersport en ook onze geplande reis naar Australië is niet doorgegaan. Nu is ze af en toe "mantelzorger" voor Guus. Lieve praktische kleine dingen die ze doet of overneemt; de rits van zijn jas dicht doen, even iets pakken of ophalen. Soms meefietsen naar school. Wij hebben geprobeerd om onze aandacht zo goed mogelijk te verdelen. Natuurlijk is dit niet altijd gelukt. Pien moppert soms maar eigenlijk is ze altijd lief en behulpzaam voor Guus.

Ouders
Als ouders ben je verantwoordelijk voor de relatie die je met elkaar en met je kinderen hebt. Iedereen heeft een verwachting en een beeld voor de toekomst. Door het ongeluk van Guus is alles anders. Niets is meer zeker. Het allerbelangrijkste is geloven in jezelf en vertrouwen op je intuïtie. Luisteren naar de signalen van je kind en vertrouw op je eigen gevoel. Neem de beslissingen waar je een goed gevoel bij hebt en waar je samen achter staat.

Ritme
Het eerste jaar na het ongeluk van Guus was alleen overleven. Vooral de maanden tot april 2019 waren zo onwerkelijk en onzeker. Daarna gaat het om revalideren, alles opnieuw moeten leren. We komen in een bepaald ritme, er wordt bepaald hoe je dagen eruit zien. Vanaf juli 2019 slaapt Guus weer thuis en gaan we overdag naar Enschede voor de therapieën. Na de Kerstvakantie gaat Guus opnieuw naar groep 8 van de Mariaschool in Vasse. Iedere dag een paar uurtjes om het schoolritme weer op te bouwen. We hebben afscheid genomen van de therapeuten bij het Roessingh. Vanaf februari gaan we naar Gonnie van Langen bij DINK-kinderfysio in Beuningen en Denekamp. Aan deze praktijk zijn ergotherapeut Sabine Assen en psychomotorisch therapeut (PMT) Leonie oude Hengel verbonden. Guus gaat drie keer in de week naar fysiotherapie en wekelijks naar PMT. Door sport en spel activiteiten leert Guus hier omgaan met zijn nieuwe leven. Iedere dag doet hij oefeningen die begeleid worden door Sabine Assen vanuit de ergotherapie. Wij zijn weer aan de slag bij onze werkgevers. Samen met de zorg en alles wat erbij komt rondom Guus hebben we een strakke planning.

Website
Wij hebben de afgelopen twee jaren veel meegemaakt. Het is bijna met geen pen te beschrijven. Toch ga ik dat proberen. Wij hebben veel informatie gezocht, verhalen gelezen en ervaringsdeskundigen gesproken. Er zijn helaas veel mensen zoals wij. Mensen met veel vragen en onzekerheden die informatie zoeken en bevestiging willen. Zo is het idee ontstaan om onze ervaringen te delen. Met deze website willen we ons verhaal vertellen en daarbij proberen een steun te zijn voor anderen. Wij blijven zoeken naar manieren om vooruit te gaan. Niets is onmogelijk!

Sommige ervaringen kun je niet verwerken.

Je groeit er omheen zoals planten doen.

- Manon Uphoff -