Opkrabbelen

We zijn inmiddels meer dan zes weken verder sinds het laatste verhaal op de website, het verhaal over de gemoedstoestand van Guus. Een situatie van totale overbelasting; paniek om school, het besef dat zijn leven nooit meer hetzelfde wordt, dat sociale contacten steeds minder worden, negatieve gedachten en gevoelens die hem intens verdrietig maken. Als ouders voel je je machteloos. Wat moet je doen en wat moet je zeggen? "Ach het valt wel mee, kom op jongen, gewoon doorgaan." Nee, want dan zouden we hem tekortdoen. Het valt helemaal niet mee, het is loodzwaar, het kost ongelofelijk veel energie en het is super verdrietig. 

Blijven hangen
Je komt niet vooruit door in je verdriet te blijven hangen. Er moet dus iets gebeuren, maar wat en hoe? We doen wat wij denken dat goed is en handelen op gevoel en intuïtie. Allereerst, Guus gaat niet naar school maar volgt de lessen online. Hij kan op deze manier tot rust komen en meer in zijn ogen tempo werken. Als de les voorbij is en hij heeft het niet af, kan hij gewoon rustig verder werken. De toetsen wil Guus wel maken anders raakt hij teveel achter, zegt hij. Vanuit school is er medewerking, Guus makt de toetsen het Pluspunt. Het Pluspunt is een lokaal waar een docent aanwezig is die kinderen begeleid die meer aandacht nodig hebben of in een rustige omgeving moeten kunnen werken.

Brein Support
We hebben een gesprek op school en samen met het maatschappelijk werk van het Canisius, de orthopedagoog die is verbonden aan het Canisius, de mentor van Guus, Marieke van der Ent onze casemanager Hersenletsel en Hanneke maken we een plan voor school. Er zijn een aantal acties die meteen kunnen worden ingezet; minder huiswerk voor de maken die hem goed afgaan, minder toetsen per week dus een betere spreiding en minder vakken volgen (de vakken die niet direct nodig zijn voor een diploma, volgt hij nu niet). Als Guus er aan toe is en hij kan weer lessen op school volgen, heeft hij de mogelijkheid om lessen in het Pluspunt te volgen. Op deze manier is hij wel op school maar volgt de lessen in een rustige omgeving. Een goede verdeling van fysieke lessen en online lessen blijft wenselijk.
Door Marieke wordt de inzet van Brein Support aangedragen. Brein Support is een expertisecentrum voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Brein Support is gespecialiseerd in: onderwijs, ambulante begeleiding, advies en neuropsychologische diagnostiek en deskundigheidsbevordering voor professionals. Het Canisius staat hiervoor open en Marieke heeft hierover verder contact.

Zorgteam
Natuurlijk komt dan ook de vraag, wie gaat de inzet van Brein Support bekostigen? Valt het onder de Jeugdwet en gaat de gemeente betalen of is het Passend Onderwijs en zijn de kosten voor school. Als ouders wil je hier toch helemaal niets mee te maken hebben.....
We krijgen een mail van school met de vraag of Guus besproken mag worden in het zorgteam. In het kader van de privacy moet deze vraag gesteld worden. Het zorgteam bestaat uit; de orthopedagoog die verbonden is aan het Canisius, de leerplichtambtenaar, de schoolarts en het maatschappelijk werk van het Canisius. Er wordt een vraag gesteld waar je als ouder alleen maar 'ja' op kunt zeggen. Het geeft ons een heel vervelend, afhankelijk gevoel! Het gaat om het volgende: mensen die Guus nog nooit gezien en/of gesproken hebben, mogen iets van hem vinden en ook nog zeggen. Uiteindelijk mogen ze dan beoordelen of de inzet van Brein Support noodzakelijk is en bekostigd wordt. Met uitzondering van het maatschappelijk werk van school is er namelijk niemand die Guus ooit heeft gezien en/of gesproken. Voor de anderen van het zorgteam is Guus een 'papieren kind.'
Met de overgang van de Roessingh school naar de Mariaschool in Vasse hebben we hier ook mee te maken gehad; een vraag die eigenlijk een mededeling is, het hoort er gewoon bij in regelland Nederland en daarom kun je geen 'nee' zeggen. Ik heb het al eerder geschreven en blijf dit ook zeker doen, misschien is er iemand die het oppakt en gaat er iets veranderen. Het is voor ouders, in deze of soortgelijke situaties, al moeilijk genoeg. Wrijf ze niet in dat ze afhankelijk zijn. Ga bij jezelf na, hoe zou jij het vinden als ik jou ga bespreken en beoordelen met mijn collega's die jou niet kennen.........

Herstellers
De herstellers die Guus zo nodig heeft om de accu tussentijds weer op te laden hebben we gevonden; trampolinespringen, voetballen in de tuin, met onze hond Vin lopen, mountainbiken en sporten. Kortom, bewegen zorgt ervoor dat Guus uit zijn hoofd komt, zijn bloedsomloop wordt weer actief gemaakt en dit zorgt ervoor dat hij er weer tegenaan kan. We gaan naar Bodykicks, de sportschool in Weerselo. Met een persoonlijk trainingsprogramma, waarbij de fysiotherapeut heeft meegekeken, gaat Guus meerdere keren per week aan de slag. Hij is super gemotiveerd en enthousiast. Het ene lukt beter dan het andere en de ene dag gaat het ook beter dan de andere maar het belangrijkste is: Guus heeft plezier, de bewegingen gaan steeds soepeler en zijn uithoudingsvermogen en conditie gaan vooruit.

Weer vooruit
"Ik voel me ietsje beter,"  zei Guus vorige week. Wat fijn dat hij dit zo voelt en zelf aangeeft. Hij kijkt ook weer iets vrolijker, is minder vermoeid en niet meer verdrietig tijdens iedere online les. Huiswerk maken en leren voor een toets gaat met minder stress, hij heeft een beetje zelfvertrouwen terug. Guus wil graag weer naar school om daar de lessen te volgen. We kijken en overleggen wat kan en past. Deze week begint Guus met een aantal lessen in de klas en toetsen in het Pluspunt. Volgende week kijken we verder en misschien kunnen de uren op school worden uitgebreid. Voor ons is het weer wennen dat Guus naar school gaat; thuis weten we wat hij doet, we hebben controle en kunnen meteen ingrijpen als het mis dreigt te gaan. Als Guus naar school gaat, moeten we hem weer een beetje loslaten en erop vertrouwen dat gemaakte afspraken worden nagekomen. We gunnen het Guus dat hij zich goed blijft voelen en met plezier naar school gaat, zonder stress en paniek! Het gaat niet vanzelf, het is passen en meten, iets bedenken en weer bijstellen, soms een stap achteruit en dan weer twee vooruit. Gelukkig zijn er nog steeds stappen vooruit! We blijven kijken wat het beste is voor Guus. Dag voor dag, week voor week!

"Hoe lukt het je om door te gaan?"
vroeg Kleine Draak.

"Soms," zei Panda,
"is zelfs het kleinste stapje
beter dan geen stap."

Uit het boek Grote Panda en Kleine Draak van James Norbury