Vervolg op NAH en het onderwijs

Begin September hebben we contact met de Mariaschool in Vasse. Tijdens het gesprek met de directeur en intern begeleider (IB'er) hebben we één concrete vraag: "Kan Guus deels of volledig naar groep acht van de Mariaschool?" Deze vraag kan natuurlijk niet direct beantwoord worden. De eerste reactie is niet negatief maar ze voorzien ook moeilijkheden. Wat deze moeilijkheden zijn en wat een eventuele oplossing is, kunnen ze niet beantwoorden. We spreken af dat wij in gesprek gaan met onderwijscentrum Roessingh (OCR) en de Mariaschool gaat intern overleggen. Na onze beslissing dat Guus thuisonderwijs krijgt, hebben we weer contact met de Mariaschool (lees meer hierover in het verhaal van juni 2019). Met de nieuwe situatie van thuisonderwijs is het toch vrij eenvoudig, in onze ogen. De school stelt een tafel en stoel beschikbaar en Guus gaat met begeleiding naar de Mariaschool. Hij is dan in zijn eigen sociale omgeving en heeft contact met leeftijdsgenoten. Maar nee, natuurlijk niet, toch te simpel gedacht! 

Passend onderwijs
Voordat Guus naar de Mariaschool kan, moet de IB'er de uitslag van het neuropsychologisch onderzoek (NPO) bespreken met medewerkers van het Samenwerkingsverband. Samenwerkingsverband; wat is dit en wat doet deze organisatie? Vanaf augustus 2014 is Passend Onderwijs de naam voor de manier waarop extra ondersteuning voor leerlingen wordt georganiseerd. Het doel van passend Onderwijs is leerlingen onderwijs te bieden dat bij ze past. Om dit te kunnen organiseren werken scholen in een gebied of regio samen. Dat doen ze in een Samenwerkingsverband. Ze adviseren en beslissen of een leerling op het regulier onderwijs kan blijven, eventueel met ondersteuning, of dat speciaal onderwijs toch een betere plek is. Vanuit de overheid ontvangen ze financiële middelen die ze kunnen inzetten voor extra ondersteuning. Ze moeten nu ook adviseren en beslissen of Guus naar het regulier onderwijs kan. De toelaatbaarheidsverklaring (TLV) die nodig was om Guus te laten starten bij OCR is afgegeven door het Samenwerkingsverband. De consequenties van de TLVwaren totaal onbekend voor ons. We hebben zelf, destijds, niet om verdere uitleg gevraagd. Helaas hebben we deze ook niet gekregen van betrokken medewerkers van OCR en Roessingh. Wat moet je toch op je hoede zijn, constant nadenken en alert zijn. Bij de IB'er geef ik heel duidelijk aan dat wij het vreemd vinden dat ze een 'papieren Guus' gaan beoordelen. Natuurlijk wordt dit begrepen, maar zo is de procedure! We geven ook aan dat de uitslag van het NPO alweer achterhaald is. Zowel de IB'er als mensen van het Samenwerkingsverband hebben Guus, op dat moment, nog nooit gezien of gesproken.

Groot overleg
Een week later krijgen we, op vrijdagmiddag, een e-mail waarin wordt aangegeven dat er een groot overleg moet komen. Bij dit groot overleg moeten ook externe partijen aansluiten. Wij moeten instemmen met dit overleg en de externe partijen toestemming geven om alle benodigde informatie te kunnen inzien. De Mariaschool heeft de volgende partijen genoemd die aanwezig moeten zijn: ouders van Guus, directie en IB'er Mariaschool, directie OCR, psycholoog/ orthopedagoog Roessingh, leerplichtambtenaar, orthopedagoog Samenwerkingsverband, orthopedagoog TOF onderwijs en een onafhankelijk iemand van het Samenwerkingsverband die de vergadering moet voorzitten. Als reden wordt aangegeven dat er te weinig kennis is van Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) bij de Mariaschool. De tweede reden is dat Guus moet worden overgenomen van OCR. We zijn totaal niet voorbereid op deze e-mail. De moed zakt ons in de schoenen. Hoezo een overleg waarbij zoveel personen aanwezig moeten zijn. Van alle personen die uitgenodigd worden (buiten ons), is er maar één die Guus ooit heeft gezien en gesproken! We staan met onze rug tegen de muur. Wat zijn we toch ontzettend afhankelijk van anderen in deze situatie. Wat een afschuwelijk naar, machteloos gevoel!

Kennismaking
We hebben contact met de thuiswerkbegeleiding over deze e-mail. Ze voelen met ons mee en zijn ook enigszins verbaast. Vanuit de ervaring in het onderwijs kennen ze natuurlijk de procedures. 's Maandags is Annemarie weer bij ons om Guus te begeleiden. Ze belt met de Mariaschool en vraagt of er iemand kan komen. Ze geeft aan dat wij erg geschrokken zijn van de e-mail en dat er zo tegelijkertijd gelegenheid is om kennis te maken met Guus. De IB'er komt en probeert ons gerust te stellen wat betreft de e-mail. Wij mogen ook aangeven wie er aanwezig mogen zijn bij het overleg. We zijn enigszins opgelucht. Wat ons betreft zijn er zo weinig mogelijk mensen aanwezig. Hij gaat dit overleggen en komt hierop terug. Bij de terugkoppeling geeft hij aan positief verrast te zijn door Guus en het leuke gesprek dat ze samen hebben gevoerd. "Oh, hoezo verrast?" Dit had hij niet verwacht. We houden ons maar wijselijk stil; met een 'papieren Guus' kun je ook geen gesprek voeren........

Vervolg groot overleg
Uiteindelijk zijn er een aantal mensen afgevallen voor het overleg; leerplichtambtenaar en orthopedagoog TOF onderwijs. We zijn nu nog met acht mensen en iedereen mag zijn verhaal doen en mening geven. Het is een hele rare gewaarwording dat iedereen alles van ons kind mag vinden en dit ook nog mag zeggen. Zelf als ze hem nog nooit gezien of gesproken hebben. Er wordt ook gevraagd naar ons doel en Jörg zegt: "Wij willen dat Guus met plezier naar school gaat en met plezier thuiskomt. Dat hij in zijn eigen sociale omgeving is. Dat hij zijn leven weer kan oppakken na alles wat hem is overkomen." Nadat alle plussen en minnen zijn opgeteld is het antwoord positief en mag Guus terug naar de Mariaschool. Voorwaarde is dat Guus met eigen begeleiding naar school gaat. Iedere minuut dat Guus op school is, moet er iemand bij hem zijn. Gelukkig zijn Els, Maretie, Annemarie en Hanneke bereid om met Guus mee te gaan naar school. Natuurlijk zijn we blij met dit antwoord. Als we thuiskomen en Guus vertellen dat hij na de Kerstvakantie weer naar de Mariaschool mag, is hij ontzettend blij. Het wrange aan deze situatie is dat Passend Onderwijs en de Jeugdwet vanuit de gemeente geen potjes hebben om deze begeleiding te bekostigen. In ons geval is er een wederpartij die deze kosten vergoed. Wij kunnen Els, Maretie, Annemarie en Hanneke op deze manier een passende vergoeding geven. Maar hoe gaat het als er geen wederpartij is en je niet beschikt over voldoende eigen middelen?

Nieuwe start  
De start verloopt toch een beetje anders en wordt eerst met een week uitgesteld. Door persoonlijke omstandigheden zijn beide leerkrachten van groep acht afwezig en zijn er twee invallers. In het begin loopt het ontzettend stroef. Guus gaat van 8.30 - 11.00 uur naar school. Hij zit samen met de begeleiding in een apart kamertje en is weinig in de klas. Dit valt Guus erg tegen en hij baalt enorm; zo had hij het zich niet voorgesteld. De begeleiding van Guus is super enthousiast en ziet veel kansen en mogelijkheden. Dit wordt als heel negatief ervaren door de directie van de Mariaschool. Na een goed gesprek en duidelijke afspraken gaat het goed. De samenwerking tussen de leerkrachten van groep acht en de begeleiding van Guus is super. Guus gaat met veel plezier naar school en ontwikkelt zich geweldig. Soms is er frustratie maar deze emotie krijgt hij steeds beter onder controle. De kinderen uit de klas zijn ontzettend lief en behulpzaam. Vanaf de allereerste dag hoort hij erbij, er is niemand die hem uitlacht of vreemd benadert. Hij is een van hen en dat wil hij graag, gewoon zijn! Nog voordat hij naar school gaat, heeft hij al een uitnodiging voor een kinderfeestje, geweldig!

Lock down
Vanaf maandag 16 maart gaan de scholen dicht en begeleiden wij Guus met zijn schoolwerk. Het is weer wennen en Guus baalt, net als veel andere kinderen. Het thuiswerken gaat goed en ook nu blijft hij zich ontwikkelen. Gelukkig mogen de basisscholen na de meivakantie weer open. De helft van de klas is op school en de andere helft is thuis. Dit wisselt iedere dag. De begeleiding gaat weer mee naar school. Guus blijft nu de hele dag schooldag en werkt in de klas. Er zijn veel momenten dat hij goed zelfstandig kan werken. De begeleiding wordt langzaam afgebouwd. 

Voortgezet onderwijs
Net als alle kinderen uit groep 8 wil Guus ook naar het voortgezet onderwijs, naar Canisius in Tubbergen. Guus wordt hier aangemeld. Door de TLV en het feit dat Guus is overgenomen van OCR moet Samenwerkingsverband weer worden benaderd. De eerste afspraak wordt afgezegd vanwege de Lock-down. Hierna is het moeilijk, zo niet onmogelijk om een nieuwe afspraak te plannen. Wij willen graag verder en Guus moet ook weten waar hij aan toe is. De schoolmaatschappelijk werker van Canisius gaat naar de Mariaschool, ze wil kennismaken en meekijken in de klas. Een week later hebben we samen met de IB'er van de Mariaschool en Hanneke, als afgevaardigde van de begeleiding, een gesprek bij Canisius. Wij vertellen ons verhaal en worden daarbij aangevuld en ondersteund door beiden. Door de positieve ontwikkeling en het vermogen om te leren gaat Canisius akkoord. Guus kan en mag naar Canisius! De eerste tijd gaat hij met begeleiding van Hanneke. Wat een opluchting! Wij hebben nog vervolggesprekken met de mentoren. Er worden goede en duidelijke afspraken gemaakt. Wij ervaren veel medewerking en er wordt echt meegedacht. Guus krijgt nog een rondleiding en gaat alvast kennismaken met de mentoren.

Start Canisius
De docenten zijn goed geïnformeerd over Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) in combinatie met onderwijs en specifiek over Guus zijn beperkingen en grenzen. We hebben op school 'het NAH boekje voor onderwijs' uitgedeeld. Dit boekje is uitgegeven door Heliomare revalidatiecentrum. In dit boekje staat veel uitleg over leren met NAH en daarnaast veel handvaten en tips voor docenten. Guus vindt het fantastisch en kan niet wachten tot de school begint. Wij vinden het best spannend. De eerste week is de 'wen week.' Hier gaat het vooral om kennismaken met elkaar en de school. De mentor vertelt in de klas over het ongeluk van Guus, zijn lange periode van buiten bewustzijn zijn en de daaropvolgende periode van intensieve revalidatie. Er wordt positief gereageerd en de klasgenoten zijn hulpvaardig. In de 'wen week' wordt er veel aandacht besteed aan algemene schoonmaken. Daarnaast zijn er veel sociale en sportieve activiteiten. Guus zijn energie is onuitputtelijk en hij doet overal aan mee. Vanaf de tweede week zijn de lessen volgens het lesrooster. Guus fietst samen met de jongens uit Vasse naar school en in de klas heeft hij een buddy. Deze leerling helpt met zijn tas, loopt mee naar het volgende lokaal en helpt hem o.a. herinneren dat hij zijn telefoon niet vergeet. Na school gaat hij eerst rusten, dan door naar de therapie en thuis nog oefeningen doen. Op school is er tijd en ruimte om huiswerk te maken. Thuis moet er ook vaak nog wat gemaakt of geleerd worden. Veel sneller dan verwacht, hoeft Hanneke al niet meer mee naar school. Guus redt zich prima. Natuurlijk zijn er wel eens strubbelingen maar over het algemeen gaat het verrassend goed. Als er iets gebeurt of er is onduidelijkheid  dan is er meteen contact met de mentor. Alles is bespreekbaar en gaat in goed overleg. Het eerste rapport was er één met een gouden randje, wat zijn we trost! Het plannen  en organiseren van het huiswerk en het daadwerkelijk  leren voor de toetsen vraagt veel inspanning. Hanneke komt drie keer in de week om Guus hierbij te ondersteunen.

Eind goed, al goed
Jammer genoeg is het veel te vroeg om deze conclusie te trekken. Voor nu zijn we blij, zoals het gaat. Guus zit goed in zijn vel, hij werkt hard en behaalt prachtige resultaten. We zijn positief en wanneer nodig kunnen we bijsturen. Het allerbelangrijkste van de afgelopen periode is: luisteren naar je gevoel en blijven knokken om je doel te halen. Zonder Els, Maretie, Annemarie en Hanneke was dit niet gelukt, bedankt jullie zijn toppers!
 

Imagination is more
important than knowledge

Albert Einstein