Gonnie van Langen - DINK Kinderfysio

In januari 2020 neemt jouw moeder contact met mij op. Ze verteld mij dat je graag terug wil naar huis en naar jouw eigen basisschool. Jullie willen als gezin ook terug naar zoveel mogelijk "normaal" een jaar na het ongeluk, dat het hele leven blijvend op zijn kop heeft gezet voor jullie vieren. Daar zoeken jullie dan ook een eerstelijns praktijk bij waar de therapieën voortgezet kunnen worden, die je bij het Roessingh tot dan toe ook gevolgd hebt. We spreken af, dat jij samen met jouw ouders in de praktijk komt voor een kennismakingsgesprek om te kijken of de klik er van beide kanten is en of we iets voor jou kunnen betekenen.
Tijdens dit gesprek voelde ik gelijk de wilskracht en energie bij jou en jouw ouders om vooruit te willen en stappen te maken. Daarbij maak ik ook gelijk kennis met de ondernemendheid van jou. Je liep met jouw vierpoot op onze trampoline af en gaf aan dat jij als doel had om weer trampoline te kunnen springen. Het lukte je toen om met een vierpoot en veel hulp van je vader op de rand te gaan zitten en weer te gaan staan. Zelf dacht ik op dat moment als we eens een jaar verder zijn ....... Drie maanden later stuurt jouw moeder mij een filmpje, dat je thuis zelfstandig op de trampoline gaat staan en de eerste springen maakt. "Proberen, proberen ...... gelukt" is de tekst die eronder staat, hoe passend bij jou Guus en jouw ouders. Blijven werken en doorzetten, maar ook als het tegenzit, samen weer oppakken. Na net een paar weken gestart te zijn met de behandelingen krijgen we te maken met de maatregelen rondom Corona. In deze 2 maanden met therapie op afstand blijf jij jezelf ontwikkelen. Jouw moeder stuurt mij filmpjes dat de vierpoot ingeruild wordt voor een wandelstok en al gauw komt er een filmpje dat je zelfstandig loopt. Dit is dan geen klein stukje, maar wordt al vlot een wandeling over zand en gras rondom Vasse. Telkens grenzen verleggen en dat extra stapje proberen te maken. Door te vallen en weer op te staan.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder en heb jij mooie stappen gemaakt Guus. Dit heb je echt aan jezelf te danken en met hulp, vertrouwen en de onvoorwaardelijke steun van jouw zus en ouders. Wat kun jij hard werken en een positiviteit uitstralen, een diepe buiging daarvoor. Mooi om te merken dat jij ook mee beslist in wat wel en wat niet te gaan doen. Is er tijd en ruimte voor een bepaalde therapie, of wil ik hier nog mee wachten? Kan dit ook in combinatie met bijvoorbeeld school? Heb ik hier voldoende energie voor en heb ik er wel een goed gevoel bij?
Blij dit ook doen Guus samen met jouw gezin, want zoals jezelf zo treffend zei tegen mij toen het even niet ging zoals je het graag had gewild. "Adem in, adem uit en geef het een plekje, de natuur bepaalt zijn eigen tempo"